فوتبال و جنگ، از شرم فرار تا نشان افتخار
به گزارش دیجیپا در جنگ جهانی اول تمام رقابت های ورزشی لغو شد و تنها مسابقات فوتبال برگزار می شد.
به گزارش دیجیپا به نقل از ایسنا و به نقل از آس، بریتانیا یكی از اولین قدرت ها بود كه وارد جنگ جهانی اول شد و به عضو اصلی جبهه متفقین تبدیل شد و مردمانش را برای مبارزه با دشمن راهی جنگ كرد.
در چنین شرایطی اروپا مجبور شد تمام رقابت های ورزشی كشورهای درگیر را تعلیق كند. همه مسابقات همچون بازی های المپیك، تنیس ویمبلدون، تور دو فرانس و... لغو شد اما برای فوتبال بریتانیا دیرتر این اتقاق افتاد چون حكومت می خواست روحیه بالای مردم حفظ شود. درست است كه چهار دوره بعدی برگزار نشد اما فصل ۱۵-۱۹۱۴ به صورت كامل انجام شد و با قهرمانی اورتون آخر رسید. همینطور تاتنهام سقوط كرد و شفیلد یونایتد فاتح اف ای كاپ شد.
فوتبالیست ها مجبور به حضور در جنگ نبودند. این در حالی بود كه به خاطر سن و وضعیت جسمانی برای این كار ایده آل بودند. مردان جوان بریتانیایی یا راهی جنگ می شدند یا به یك باشگاه می پیوستند. مردم نسبت به این مورد به شدت اعتراض داشتند و از آن انتقاد می كردند.
یكی از سربازهایی كه در فرانسه مشغول خدمت بود مطلبی را در یك نشریه انگلیسی منتشر نمود و از شرایط موجود شكایت نمود. او از پادشاه جورج پنجم درخواست نمود كه امتیاز فدراسیون را لغو كند. آرتور كانن دویل كه به خاطر خلق شخصیت شرلوك هولمز نامش در تاریخ جاودانه شد در جوانی از دروازه تیم پورتموث حفاظت می كرد. او هم چنین تفكری داشت و با اظهاراتش تمام كسانی را كه به بهانه ورزش، از رفتن به جنگ خودداری می كردند خجالت زده كرد. او اظهار داشت: "پیش از این زمان برای فوتبال بازی كردن، تجارت و زندگی روزانه وجود داشت اما حالا تنها زمان جنگ است. اگر بازیكنی در پاهایش قدرت فوتبال بازی كردن دارد باید در میدان جنگ بدود."
برای اغلب فوتبالیست ها چاره ای نماند و مجبور شدند فراخوان ارتش را بپذیرند و بعضی از آنها در انتها نشان افتخار گرفتند. یكان های ۱۷ و ۲۳ گردان میدل با عنوان یكان فوتبال شناخته می شدند. آنها گروهی از سربازان روی فرم بودند كه اغلب فوتبالیست بودند. بازیكنان می توانستند شنبه ها در لیگ بازی كنند. با این وجود ارتش خرج رفت و آمدشان را نمی داد و باشگاه ها باید هزینه می كردند. داوران و سرمربی ها را هم باید به این لیست اضافه كرد.
فوتبال حتی در میدان جنگ هم طرفدار داشت. داستان سربازهای آلمانی و بریتانیایی در كریسمس ۱۹۱۴ معروف است. آنها جنگ را متوقف كردند تا در كنار هم آواز بخوانند، نوشیدنی ها و سیگارهای خویش را تقسیم كردند و با هم فوتبال بازی كردند (این مسابقه تا جایی ادامه داشت كه به گوش فرماندهان دو جبهه رسید). علاوه بر این داستان جالبی وجود دارد كه افسر بریتانیا، ویلفرد نویل تصمیم گرفت برای اعلام آغاز حمله از شوت زدن به توپ استفاده نماید.
فدراسیون های بریتانیایی چند سال فیفا را به خاطر رسمیت دادن به كشورهای قدرت مركز ترك كردند. در آن دوران، فیفا به علت مرگ دنیل برلی وولفال (رییس سازمان) در سال ۱۹۱۸ روزهای سختی را سپری می كرد.
در لیگ برتر انگلیس در هفته نزدیك به یازدهم نوامبر یاد و خاطره سربازان جانباخته در جنگ گرامی داشته می شود و به همین خاطر روی پیراهن همه اعضای تیم ها نشان قرمز رنگی دیده می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب