تمجید از دو ملی پوش ایران؛
نگاهی بر سیستم تیم های جام جهانی
دیجیپا: یک رسانه انگلیسی در گزارشی به تیم های حاضر در جام جهانی ۲۰۲۶ پرداخت و از مهدی طارمی و سردار آزمون تمجید کرد. در این گزارش به سیستم بازی تیم های حاضر در این رویداد بزرگ پرداخته شده است.
به گزارش دیجیپا به نقل از سایت «espn»، قرعه کشی جام جهانی ۲۰۲۶ روز جمعه برگزار می گردد و هم اکنون ۴۲ تیم از ۴۸ تیم حاضر در این رقابتها مشخص شده اند. ۶ تیم دیگر طی ماههای آینده تعیین می شوند.
تیم های میزبان
کانادا
تنها بعد از ۱۰ بازی در دوره مربیگری جسی مارچ، کانادا به سبک مشخصی رسیده که «مِیپل پرسینگ» نام گرفته است. در آرایش تنگ و فشرده ۲-۴-۴ (یا ۲-۲-۲-۴)، کانادا با خط دفاعی بالا و فاصله خیلی کم بین خطوط، پرس شدیدی انجام می دهد و عرض بازی را می بندد تا پاس های عمقی را خنثی کند. هدف ساده است: فشار از مرکز، مجبور کردن حریف به رفتن به کناره ها، به دام انداختن آنها نزدیک خط و پس گرفتن سریع توپ. حتی با وجود ستاره هایی چون جاناتان دیوید، مارچ تیم میزبان را بر پایه شدت، انضباط و هویت پرسینگ بالا ساخته است.
مکزیک
مکزیک برای جام ۲۰۲۶ با مسائلی حل نشده مواجه است. بعد از قهرمانی مقابل آمریکا در فینال گلدکاپ ۲۰۲۵، این تیم دیگر هیچ بازی رسمی را نبرده است. خاویر آگیره کوشیده فوتبال مالکانه و دفاع با توپ را ادامه دهد، اما مهم ترین چالش او نحوه ی استفاده همزمان از رائول خیمنس و سانتی خیمنس بدون برهم خوردن تعادل تیم است. آگیره قبلاً از دو مهاجم در ۲-۴-۴ استفاده کرده، اما این سیستم مورد علاقه اش نیست.
ایالات متحده آمریکا
مائوریسیو پوچتینو باید بین دو سیستم موفق یکی را انتخاب نماید. آمریکا به طور معمول با ۱-۳-۲-۴ بازی می کند که هنگام مالکیت تبدیل به ۳-۲-۵ می شود و نقش محوری آن بر حرکت به داخل کریستین پولیسیچ است. اما ۳-۴-۳ نیز گزینه ای کاملا قابل اتکا است. شاگردان پوچتینو در پنج بازی اخیر برابر تیم های صعودکرده بدون شکست بوده اند، اما هنوز معلوم نیست که آمریکا با یک سیستم ثابت وارد جام جهانی می شود یا انعطاف پذیری تاکتیکی را حفظ می نماید.
اروپا (یوفا)
اتریش
رالف رانگنیک اتریش را تبدیل به تیمی با پرس شدید، فوتبال مستقیم و انتقال های سریع کرده است. اتریش در انتخابی جام جهانی بیشترین تکل (۱۴۴)، دومین ریکاوری (۳۶۵) و کمترین PPDA (عدد ۷.۱۴) را در اروپا ثبت نمود. بازیکنان اتریش توپ را که می گیرند با یک یا دو پاس به موقعیت می رسند و آنها یکی از پر موقعیت تیم های جام جهانی خواهند بود.
بلژیک
بلژیک بعد از نسل طلایی هنوز از پویاترین تیم های جهان است. بیشترین لمس توپ در محوطه حریف و بیشترین دریبل در اروپا را به نام خود زد. ایده اصلی رودی گارسیا فراهم کردن فضا برای دریبل های جرمی دوکو و حرکت های کوین دبروینه است.
کرواسی
کرواسی تنها دو امتیاز در انتخابی از دست داد. بر خلاف خیلی از قدرت های اروپا که شدید پرس می کنند، کرواسی با مالکیت بالا (۶۹.۷٪) و کنترل آرام بازی پیش می رود. روش محتاطانه آنها در داخل کشور «یونان جدید» لقب گرفته است، اما نتیجه می دهد.
انگلیس
انگلیس با توخل به تیمی با میانگین ۷۳.۹ درصد مالکیت تبدیل شد بیشترین در اروپا. کنترل طولانی توپ بعنوان ابزار دفاعی عمل کرده و سبب شده انگلیس همه بازیهای انتخابی را بدون گل خورده ببرد.
فرانسه
سبک فرانسه در دوره دشان تغییر نکرده: منظم، فشرده و سخت گذر. کمترین تعداد شوت مجاز در تمام اروپا (۲۳ شوت در ۶ بازی). فوتبال پیشبینی پذیر اما کاملا مؤثر.
آلمان
ناگلزمان ساختار تیم را احیا کرده و با بهره گیری از زوج ویرتز–موسیالا آلمان را روان تر کرده است. مالکیت ۷۲.۷ درصد، پرس شدید و تسلط بر مرکز زمین مشخصه اصلی این تیم است.
هلند
کومان سبک هلند را از فلسفه محور به عمل گرا تغییر داده است. می توانند سبک و سیستم را تغییر دهند بدون این که قدرت هجومی خویش را از دست بدهند.
نروژ
بیشترین گل، بیشترین پاس گل و یکی از بهترین آمار xG (امید گل) در اروپا. علاوه بر درخشش هالند، نروژ فوتبال ترکیبی، کمتر مستقیم و مدرن بازی می کند.
پرتغال
در تیم ملی پرتغال مالکیت بالا و پرس خوب وجود دارد، اما استفاده از پنج بازیکن هجومی موجب می شود میانه زمین شکننده شود.
اسکاتلند
تیم ملی اسکاتلند یکی از قدیمی ترین تیم اروپا از نظر میانگین سن، دفاع فشرده و اتکا بر ضربات ایستگاهی دارد.
اسپانیا
اسپانیا هنوز مالکانه اما سریع تر، مستقیم تر و تهاجمی تر از دوران گذشته خود بازی می کند.
سوئیس
بازیکنانی مانند ژاکا و فرویلر تعادلی را در تیم ملی سوئیس بوجود آورده اند.
آمریکای جنوبی
آرژانتین
اسکالونی همان الگوی قهرمانی ۲۰۲۲ را ادامه داده؛ تیمی مسن تر اما منظم، مالکانه، فشرده و فوق العاده کارآمد.
برزیل
آنچلوتی هنوز جواب کامل پیدا نکرده است. جلو عالی، اما عقب مشکلات ساختاری وجود دارد. مجبور شده برزیل را منظم تر کند.
کلمبیا
تیم ملی کلمبیا بیشترین شوت و بیشترین ارسال را در مسابقات انتخابی جام جهانی داشت. تیمی پرانرژی با الگوهای تهاجمی مشخص و پایدار.
اکوادور
این تیم فقط ۵ گل در ۱۸ بازی خورده است و یکی از بهترین خطوط دفاعی جهان را دارد. اما یک سوم بازیها این تیم بدون گل شد؛ است تیمی منظم، فیزیکی و ضدحمله ای.
پاراگوئه
تیم ملی پاراگوئه با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی می کند؛ فیزیکی، منظم و دفاع محور. این تیم باآنکه در گلزنی ضعف دارد، اما همیشه رقابتی و دشوار برای حریفان است.
اروگوئه
اروگوئه با هدایت مربی سبک بیلسا، پرس شدید، بازی مستقیم و انرژی بالا دارد، اما نسبت به تیم های کلاسیک بیلسا کمی محتاط تر و کم هیجان تر عمل می کند.
آمریکای شمالی و مرکزی
کوراسائو
کوراسائو بعنوان یکی از تیم های پیشرفته منطقه کارائیب، از بازیکنانی بهره می برد که در لیگ های اروپایی رشد کرده اند. سبک بازی این تیم تلفیقی از مالکیت توپ، پرس شدید و بازی سازی زمینی است. وینگرهای پرتحرک و تکنیکی آنها در ضدحملات بسیار سریع عمل می کنند. حضور در جام جهانی برای این تیم نقطه عطفی تاریخی بحساب می آید.
آفریقا (CAF)
مصر
مصر در مرحله انتخابی آمار متعادلی داشت؛ مالکیت متوسط، پرس نه چندان شدید و دفاع قابل قبول. با این وجود، تیم تا حد زیادی به خلاقیت و نبوغ محمد صلاح وابسته است.
نیجریه
نیجریه یکی از پرقدرت ترین و فیزیکی ترین تیم های آفریقاست. با حضور مهاجمان بزرگی مثل اوسیمن، چوکوهزه و لوکمن، مشکل اصلی هماهنگی در خط میانی و استفاده کامل از ظرفیت حمله است. آنها بیشترین تعداد شوت به دروازه را در آفریقا داشتند، اما هنوز جای پیشرفت در تبدیل موقعیت ها به گل وجود دارد.
سنگال
سنگال تیمی منسجم، فیزیکی و با ساختار دفاعی مستحکم است. با دروازه بان و مدافعانی چون ادوارد مندی و کالیدو کولیبالی، آنها کمترین گل خورده را در آفریقا داشتند. از نظر هجومی با بازیکن آماده ای مثل سادیو مانه همچنان خطرناک اند، اما اولویت اصلی کنترل فضا و فشار هوشمندانه است.
الجزایر
الجزایر با سبک مالکانه، پاسکاری سریع و استفاده از عرض زمین شناخته می شود. اما ساختار دفاعی تیم در مقابل حملات سریع شکننده است و در خیلی از بازی ها، باوجود توپ بیشتر، در ضدحملات لطمه پذیر است.
مراکش
مراکش بعد از موفقیت تاریخی در جام جهانی ۲۰۲۲، همچنان به همان فرمول موفق متکی است؛ خط دفاعی منسجم، وینگرهای سریع و پرس کنترل شده. این تیم با وجود غیبت برخی ستارگان، یکی از منضبط ترین تیم های جهان بحساب می آید.
آسیا (AFC)
ژاپن
ژاپن با پرس شدید، نظم تاکتیکی، گردش سریع توپ و استفاده از عرض زمین، تیمی آماده و خطرناک می باشد. آنها بالاترین تعداد پاس موفق و یکی از بهترین آمارهای پرس را در مرحله انتخابی ثبت کردند.
کره جنوبی
کره جنوبی سرعت بالا و انتقال سریع توپ از دفاع به حمله دارد و همچنان به سون هیونگ مین وابسته است. اما در مقابل پرس سنگین حریفان گاهی کنترل وسط زمین را از دست می دهند و سبک تیم بسیار مستقیم است.
استرالیا
استرالیا شاید زیباترین فوتبال آسیا را عرضه نکند، اما از نظر کارایی تیمی مؤثر است. توپ گیری، ارسال های خطرناک و نبردهای فیزیکی، ستون اصلی بازی این تیم بحساب می آید.
قطر
قطر بعد از ناکامی جام جهانی ۲۰۲۲، ساختار دفاعی خویش را بازسازی کرده است. این تیم با سیستم سه مدافعه منعطف و ضدحملات سریع، تیمی خطرناک در مرحله بعدی خواهد بود.
ایران
ایران دومین تیم آسیایی در تعداد پاس های نفوذی بود و نشان داد هافبک های آن توانایی باز کردن خطوط دفاعی حریف را دارند. سیستم ۱-۳-۲-۴ با تأکید بر ضدحملات و استفاده از مهارت های طارمی و آزمون، همچنان کارآمد است، اما تبدیل موقعیت ها به گل در فضاهای محدود جام جهانی، چالش اصلی تیم خواهد بود.
اردن
اردن با کمترین مالکیت توپ در آسیا، سیستم دفاعی سه نفره خویش را به ۱-۴-۵ مبدل کرده و حملات سریع بعد از بازپس گیری توپ را محور بازی قرار داده است. موفقیت آنها در جام جهانی وابسته به ایجاد بازی کشیده و باز است.
ازبکستان
ازبکستان با سیستم سه مدافعه، حملات خویش را از کناره ها سازماندهی می کند و با وینگرهای فعال و مدافعی سریع، تیمی خطرناک در ضدحملات است.
اقیانوسیه (OFC)
نیوزیلند
نیوزیلند با سیستم ۳-۳-۴، روی سانترهای مداوم و حضور کریس وود در محوطه تمرکز دارد، اما جام جهانی ۲۰۲۶ نیازمند بازی منسجم تر و نقش آفرینی وود در ارتباطات حمله است تا تیم بتواند مؤثر ظاهر شود.
منبع: دیجیپا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب