گل صدودهم شهریار
دیجیپا: تاریخ سازی رونالدو، باردیگر نام شناسنامه فوتبال ایران را در جهان زنده کرد.
به گزارش دیجیپا به نقل از ایسنا، رسول بهروش - خبرنگار - در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: «این دوست داشتنی ترین اتفاق بد دنیای فوتبال برای ما ایرانیها بود. چهارشنبه شب گذشته بااینکه سلطنت ۱۸ساله علی دایی در جدول بالاترین گلزنان ملی فوتبال جهان به انتها رسید اما رقم خوردن این اتفاق به دست ستاره ای همچون کریس رونالدو، اعتباری مضاعف به فوتبال ایران و ستاره نامدارش علی دایی بخشید. چهارشنبه شب ما شکست خورده ای بودیم، در اوج ظفر؛ مغلوبی که از فتح الفتوحش لذت می برد!
چه کسی بهتر از کریس؟
علی کریمی در وصف خوش اقبالی علی دایی می گوید: «انگار او را خدا بغل کرده است.» چه اتفاق قشنگی! چه جایی در دنیا می تواند امن تر از آغوش خداوند باشد؟ دایی البته به هر چه رسیده با تلاش و پشتکار بوده اما گاهی هم بخت و اقبال به کمکش آمده است. اصلا همین که رکورد گل های ملی شهریار را یکی مثل کریستیانو رونالدو می شکند، خودش از پیشانی بلند دایی است. فرض کنید این رکورد را مثلا علی مبخوت اماراتی می شکست. در این صورت بازتاب ماجرا به اندازه یک دهم هیاهوی رسانه ای اخیر هم نمی شد. رونالدو اما ورزشکار جذابی است و با چند صد میلیون دنبال کننده اینستاگرامی به هر چه نزدیک می شود، خبر درست می کند. به یاد بیاورید که همین چند روز پیش کنار گذاشته شدن بطری کوکاکولا از طرف کریس، ضرری ۴ میلیارد دلاری به این برند زد. گاهی این آدم ها هستند که به اعداد و اتفاقات هویت ویژه می دهند. مثلا شاید در تمام جهان هیچ کس غیر از خود گرد مولر نمی دانست که رکوردی برای گلزنی در مسابقات یک سال تقویمی وجود دارد اما وقتی لیونل مسی به این حد نصاب رسید، همه یاد مولر افتادند. صد البته اعتبار گل های زده ملی بیش از اینهاست اما به هر حال رقابت رونالدو با دایی، سهم زیادی در باردیگر دیده شدن شهریار ایرانی داشت.
۲ روح در یک بدن
بدون تعارف فاصله فنی بین علی دایی و کریستیانو رونالدو بسیار زیاد است اما آنها در حوزه شخصیتی بسیار به هم نزدیک هستند. در مورد هر ۲ نفر اولین چیزی که به ذهن متبادر می شود، تلاش و پشتکار است. نه دایی در ایران و نه رونالدو در جهان، بهترین استعدادهای موجود نبودند اما آن قدر تلاش کردند تا نامی جاوید از خود به جا گذاشتند. سوپراستارهایی مثل لیونل مسی یا علی کریمی، بیشتر «جوششی» حساب می شوند اما دایی و رونالدو از تبار ستاره های «کوششی» هستند. دایی سخت تلاش و تمرین کرد تا تمام ظرفیت بالقوه اش در مستطیل سبز را به فعل برساند. رونالدو هم امروز مشغول همان کار است.
تصویر یک ایرانی جنتلمن
توصیف اینکه چقدر پاسکاری اینستاگرامی بین علی دایی و کریس رونالدو لذتبخش بود، غیر امکان دارد. همه غرق در غرور شدیم وقتی شهریار فوتبال ایران بلافاصله پس از رسیدن کریس رونالدو به رکوردش، آن پیام کوتاه تبریک را نوشت. این حس خوشایند صدچندان شد وقتی ستاره پرتغالی با پاسخی موقر، به پست دایی واکنش نشان داد. در پس زمینه همه اینها، این نام گرامی «ایران» است که می درخشد. خیلی از مسافران ایرانی خارج از کشور روایت می کنند که خیلی جاها مردم میزبان نام کشورمان را با علی دایی شناخته اند. شاید ۱۵ سال پس از بازنشستگی شهریار، کم کم اسم او درحال کمرنگ شدن بود، ولی حالا تاریخ سازی رونالدو یک دفعه دیگر اسم اسطوره ایرانی را سر زبان ها می اندازد. نفس شهرت البته به اندازه «نیکنامی» مهم نیست. آن چه ارزش اتفاقات اخیر را مضاعف می کند، چهره نجیبانه ای است که علی دایی از یک شهروند ایرانی به نمایش گذاشت. او اگرچه در یک رقابت ورزشی شکست خورد، در نهایت ادب و احترام به حریفش تبریک گفت. تازه ما ایرانیها خوب می دانیم که دایی به شدت «مسی باز» است و رونالدو سلیقه اول او نیست! سؤال اینجاست که مسئولان کشور چقدر در زمینه دیپلماسی، سیاسی، فرهنگی، هنری و اجتماعی باید هزینه کنند تا این موج خبری مؤثر به سود کشورمان به وجود بیاید؟ دایی اما این موهبت را مفت و مجانی به سرزمین پدری اش بخشید و لابد به پاس همین سخاوت است که از ۲ سال پیش ممنوع الکار شده!
امروز بکاری فردا درو می کنی
اتفاق رخ داده برای علی دایی اما نشان داد ممکنست شما یک روز درست کار کنی و نهایت زحمتت را بکشی اما به اندازه کافی دیده نشوی. با این وجود فردا خیلی ها یاد ارزش کارت خواهند افتاد و از تو به نیکی و بزرگی یاد خواهند کرد. روزی که علی دایی رکورد گل های ملی فوتبال جهان را شکست، حتی فدراسیون وقت نمی دانست چه خبر شده. افکار عمومی هم در نهایت خست و خشکدستی، ساده انگارانه از کنار این اتفاق مهم گذشتند و حتی از عرض تبریک به شهریار هم دریغ کردند. تبریک هیچ؛ رکوردش را دستمایه جوک های فراوان کردند و گفتند همه گل هایش را به مالدیو و گوام زده است. حالا اما رونالدو، همان رکورد را با گلباران کردن تیم های قوی و ضعیف اروپایی تکرار کرده و طوری اسم دایی را سر زبان ها انداخته که بدترین خواب زده ها هم هوشیار و آگاه شدند. این دفعه، این بزرگ ترین رسانه های دنیا بودند که از دایی نام می بردند و او نیازی به یک لوح تقدیر از فدراسیون همیشه در خواب فوتبال نداشت. این رکوردشکنی بااینکه به نام رونالدو بود اما بیش از خود ستاره پرتغالی به کام شهریار ایرانی شد. نوش جان اسطوره!»
منبع: دیجیپا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب